Po początkach w grafice i malarstwie, Mora w latach 90. ogarnia z entuzjazmem praktyki i teorie radykalnego designu. Od tego momentu, galeria Dilmos w Mediolanie, staje się dla niego siłownią projektową oraz idealnym miejscem do przedstawienia swych "unikalnych dzieł": przedmioty/rzeźby w równowadze pomiędzy funkcją i dystrofią formy. W tych latach Mora wypróbowuje i eksploruje możliwości ekspresyjne żelaza, które łączy z drewnem oraz kamieniami rzecznymi, na które napotykał się podczas regularnych pielgrzymek wzdłuż rzek Apeninów. Między 1998 a 2004 rokiem, zrealizował liczne "elementy" i projekty krzeseł, tronów i pojemników. Tro "Ferruccio", fotelik "Oil" wykonane z beczek produktów naftowych, krzesła "Chip chair", drobiazgowe i eleganckie siedzenia, pojemnik "Sba dan" - neo futurystyczny rojekt, gdzie niewidoczna siła magnesów jest ogniwem w odważnych kompozycjach. Koniec 2006 roku zbiega się z podróżą do Indonezji, gdzie zbiera on znaczące doświadczenie, które doprowadziło go do realizacji nowych dzieł. W 2008 prezentuje kolekcję "Carte & Cartocci", w której nowym protagonistą jest żelazo, które marzy o zdobyciu lekkości i delikatności papieru. W 2010 bierze udział w wystawie "Jakimi rzeczami jesteśmy", która eksponowana była przez cały rok w Muzeum Triennale w Mediolane. W kwietniu tego samego roku przedstawia na Dilmos "Cartocciona" - fotel z formowanego żelaza, które rzeźbione jest zupełnie jak blok skalny, natomiast podczas kolejnej indywidualnej "Giocoincasa" eksperymentuje nowe języki sztuki tworząc "Cosmocook" i "Verticalcook" - dwie rzeźby przeznaczone do przestrzeni zewnętrznych. W 2011 roku prezentuje "Babel", nowy cylindryczny pojemnik, który śledzi mięteprofile poprzednich prac, tym razem w szatach o bardziej wyszukanym kolorze.